limbo

مدیریت سطح هیجان توی دیالوگ خیلی مهمه. من هیجانم بالاست. باعث میشه حق ترین حرفامم ده درصدِ اون مزخرف گوهای آروم، شنیده شه.

بعد دقت کردم این پسر، موفق ها اون هیجانشونو میندازن توی تکون دادن پاهاشون حین بحث و توی صورتشونو تن صداشون ذره ای ذره ایییییی سودای غلبه دیده نمیشه. بعد ولی به موقعش میذارنت توی سه کنج. چه جوری؟ تو گول آرومش و طمانینه شونو میخوری و هیییییی خودتو ایده هاتو با ذوق میریزی وسط، اونا چون طااااقت ندارن زیر یوغ باشن، وایمیسن سربزنگاه یه چیزی بهت میگن که ذوقت کور شه که ساکت شی. میدونین چرا؟ چون آدم از کسی که اینقدر محترمانه و شریف و آروم داره بهش گوش میده توقع نداره یهو بذاره تش سه کنج. و چی میشه؟ همه قدرت میره توی یدش... چون تو آمادگی فیدبک اونو نداشتی پس جواب درخوری هم نداری بهش بدی.